Τα παιδιά δεν στενοχωριούνται όταν χάνουν. Στενοχωριούνται μονάχα όταν πιστέψουν οτι ο Προπονητής τους έχει παύσει να τα αγαπάει και να τα εκτιμάει!
Στις μικρές ηλικίες η νίκη δεν είναι το παν, το πιο σημαντικό είναι οι νεαροί παίκτες να καταφέρουν να αναπτύξουν τις δημιουργικές τους ικανότητες και την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους.
Προέρχομαι από ένα ποδοσφαιρικό σχολείο όπου το πιο ωραίο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί είναι να κερδίσεις ως ΟΜΑΔΑ. Κανένας Δεν κερδίζει μόνος του. Δεν γίνεται, ούτε θα γίνει ποτέ. Αυτό ο κόσμος το ξεχνάει. Μιλάμε μόνο για τον σκόρερ, τον πιο διάσημο, αυτόν που πήρε το βραβείο και δεν δίνουμε αξία σε αυτό που μετράει, το ΟΜΑΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ. Έτσι καταλήγουμε σε εγωιστές παίκτες που σκέφτονται μόνο τα βραβεία.
Τεχνική δεν είναι να μπορέσεις να κάνεις ποδαράκια με τη μπάλα 1000 φορές. Τεχνική είναι να πασάρεις τη μπάλα με μια επαφή, με τη σωστή ταχύτητα και στο κατάλληλο πόδι του συμπαίκτη σου. Ο καθένας μπορεί να κάνει ζογκλερικά με προπόνηση και τότε μπορεί να δουλέψει σε τσίρκο.
Πρέπει να πολεμήσεις για να πετύχεις το όνειρό σου. Πρέπει να θυσιαστείς και να δουλέψεις πολύ σκληρά για αυτό.
Έκλαιγα επειδή δεν είχα ένα ζευγάρι παπούτσια να φορέσω όταν ήμουν μικρός, ώσπου γνώρισα έναν άντρα που δεν είχε πόδια(!).